Terug

11. PORTRET VAN HEINZ ARON / PORTRAIT OF HEINZ ARON

Paul Citroen

• 1922, olieverf op doek

• 40 x 32 cm

Toen Paul Citroen in 1914 bij de beroemde Berlijnse galerie Der Sturm voor het eerst in aanraking kwam met avant-gardistische bewegingen als Die Brücke en Der Blaue Reiter was hij enorm onder de indruk en tegelijkertijd in shock. Zodanig zelfs dat hij enige jaren stopte met schilderen, omdat hij twijfelde of hij gelijkwaardige artistieke resultaten zou kunnen behalen. In 1922 pakte hij het tekenen en schilderen weer op. Zijn portretten in deze jaren laten sterke invloeden van het Duits expressionisme zien, vooral door het onnatuurlijke kleurgebruik.
Het portret van zijn schoolvriend Heinz Aron is hiervan een goed voorbeeld, met het felle groen en blauw in het gezicht, de contrasterende rode mond en het dieproze, rood omrande oor. Citroen had moeite om zijn aansluiting bij de avant-garde vast te houden. In 1966 verzuchtte hij: ‘Ik heb me in alle mogelijke bochten gedwongen om modern te zijn, maar, bij God, het is me niet gelukt. Ik ben niet modern van aard, ik moet het, tegen zekere eerzuchtige wensen van mijn ijdelheid in, op mijn “gewone” manier doen.’
Naar eigen zeggen heeft Citroen in zijn leven circa zevenduizend portretten getekend en geschilderd, de meeste in een naturalistische stijl.

1922, oil on canvas
40 x 32 cm

When Citroen first saw the art of avant-garde movements like Die Brücke and Der Blaue Reiter at Berlin gallery ‘Der Sturm’ in 1914 he was hugely impressed, but also in shock. So much so, in fact, that he stopped painting for a few years, because he doubted whether he would ever be able to achieve equivalent artistic results. He did not begin drawing and painting again until 1922. His portraits from that time show strong influences from German expressionism, reflected in particular in the unnatural use of colour.
This portrait of his old schoolfriend Heinz Aron is a good example, with the bright green and blue of the face, the contrasting red mouth and the dark pink ear outlined in red. Citroen had difficulty maintaining his association with the avant-garde. ‘I have made all kinds of twists and turns in order to be modern but God knows I have not succeeded’, he lamented in 1966. ‘I am not modern by nature. I have to do things in my “ordinary” way, contrary to certain ambitious tendencies born of vanity.’
According to Citroen, he drew and painted some seven thousand portraits in his life, most of them in a naturalistic style.