Terug

Arbeidersklasse en intelligentsia / WORKING CLASS AND INTELLIGENTSIA (model)

Werner Tübke

• 1971, tempera op doek

• 120 x 500 cm

Werner Tübke (1929-2004) geldt als de belangrijkste schilder van de DDR. Zijn eerste staatsopdrachten kreeg hij al in de jaren vijftig. Tübkes vooraanstaande positie in de DDR, waar voor modernisme nauwelijks ruimte was en maatschappijkritiek verboden, zorgde ervoor dat hij ondanks zijn meesterschap een omstreden kunstenaar werd. Toch was Tübke geen propagandakunstenaar.

Door actuele onderwerpen te vertalen naar tijdloze allegorieën, geschilderd in een overwegend renaissancistische of maniëristische stijl, tilde hij zijn kunst boven de politieke situatie uit. Tübkes meesterschap was ongeëvenaard in de DDR en bezorgde hem relatief veel artistieke vrijheid. Hij vertaalde de politieke boodschap van zijn opdrachten naar een algemeen menselijk verhaal en voorzag actuele gebeurtenissen van een universele betekenis. Op die manier wist hij zijn autonomie als kunstenaar veilig te stellen. Ook na de val van de Berlijnse Muur in 1989 staat zijn virtuoze, vaak theatrale en altijd eigenzinnige oeuvre nog recht overeind.

In 1970 won Tübke de prijsvraag voor een monumentale muurschildering in de nieuwe Karl Marx Universiteit in Leipzig. Drie jaar later voltooide hij de opdracht, met als onderwerp ‘arbeidersklasse en intelligentsia’. Het hier getoonde werk is het schaalmodel. Er zijn meer dan honderd personen op te zien, onder wie universiteitsmedewerkers, studenten, bouwvakkers en ook drie politici. Met zijn tijdloze allegorie ontweek hij de politieke complicaties. Het schilderij in quasi-barokke stijl betekende Tübkes doorbraak in de DDR.

1971, tempera on canvas
120 x 500 cm

Werner Tübke (1929-2004) is regarded as the GDR’s most important painter. He was awarded his first state commissions in the former East Germany in the 1950s. His prominent position in the GDR, where there was little room for modernism, and social criticism was banned, ensured that he became a controversial artist, despite his obvious skill and quality. Yet Tübke was not a propaganda artist.

By translating topical issues into timeless allegories, painted in a largely Renaissance or Mannerist style, he managed to raise his art above politics. Tübke’s mastery was unparalleled in the GDR, and gave him a relatively large amount of artistic freedom. He transformed the political message of the commissions he was awarded into recognisable human stories, and gave current events a universal significance, thus managing to preserve his autonomy as an artist. Even after the fall of the Berlin Wall in 1989 his virtuoso, often theatrical and always idiosyncratic body of work continued to stand strong.

In 1970 Tübke won a competition to produce a huge mural at the new Karl Marx University in Leipzig. Three years later he completed the work, on the subject of ‘working class and intelligentsia’. The work shown here is the scale model. The piece depicts over a hundred people, including university staff, students, builders and three politicians. With his timeless allegory, he managed to circumvent any political complications. The painting, in a semi-Baroque style, signified Tübke’s breakthrough in the GDR.