ALBERT TERMOTE
Charlotte van Pallandt werkt aan één van haar Termote-portretten, zonder datum
Fotograaf: onbekend
Aan sommige portretkoppen werkte zij jarenlang, meestal met als resultaat een serie uitvoeringen van dezelfde geportretteerde maar telkens anders van opvatting. Een voorbeeld hiervan is de reeks portretten van één van haar leermeesters van voor de Tweede Wereldoorlog, de beeldhouwer Albert Termote. Deze portretten van Termote maakte Charlotte van Pallandt op hoge leeftijd. Het plan om haar oude leermeester te portretteren, ontstond in 1978. Zij leerde hem in 1929 in Voorburg kennen, na haar eerste verblijf in Parijs, en werd destijds door hem overladen met nuttige technische adviezen. Zij hielden contact. Zijn brieven aan haar ondertekende hij altijd met ‘Uw collega’. Nog voordat Charlotte van Pallandt kon beginnen aan zijn portret, de eerste uit een reeks zoals later zou blijken, overleed hij. De kunstenares moest zich redden met vele foto’s en haar herinneringen. In 1984 was de eerste van - naar eigen zeggen - 10 koppen gereed, plus een in het Italiaanse Pietrasanta in steen gehakt exemplaar. Termote bleef vele jaren een bron van inspiratie voor Charlotte van Pallandt. Zij zei over haar portretkunst: ‘In elk portret wil ik het wezen van de geportretteerde weergeven. Eerst zoek ik de opbouw en compositie, dan maak ik het zo realistisch mogelijk. De weg van de realiteit naar de abstractie is niet voor niks. Karakteristieke punten van zo’n kop moeten er absoluut inzitten, dan kan ’t niet anders als lijken’.
She would work for years on some of her portraits, usually because she would make a whole series of them from a different stance. One example is the series of portraits she made of one of her teachers from before the Second World War, Albert Termote. Charlotte van Pallandt made these portraits of Termote at an advanced age. The idea of portraying her old teacher came about in 1978. She met him in Voorburg in 1929, after her first stay in Paris and he overwhelmed her with useful technical advice. They stayed in touch afterwards and he always ended his letters to her with ‘Your colleague’. Termote died before Charlotte van Pallandt could begin work on his portrait, which turned out to be the first in a series. 1984 saw the completion of the first of – she estimated – ten heads, plus a version carved in stone in Pietrasanta, Italy. Termote remained a source of inspiration for Charlotte van Pallandt for many years. She once said of her portraits: ‘In every portrait I try to reflect the essence of the subject. First I look for the structure and composition, then I make it as realistic as possible. The path from reality to abstraction is there for a reason. Characteristic features of the head have to be retained, then it will always resemble the subject’.