Terug

Papillons

Francis Picabia

• 1929, olieverf op doek

• 117 x 90 cm

Papillons is een hoogtepunt uit Picabia’s surrealistische fase. De beelden uit het onderbewuste, zo kenmerkend voor het surrealisme, zijn bij hem geen nachtmerries maar poëtische dromen. In de jaren 1927-1929 maakte hij een reeks schilderijen die hij ‘transparanten’ noemde. Deze zijn opgebouwd uit verschillende voorstellingen die over elkaar heen zijn gelegd. Vaak refereert hij aan oude meesters. Zo is de houding van het paard rechts - het linkervoorbeen licht geheven - geïnspireerd op het ruiterportret van de hertog van Lerma van Rubens (1577-1640), terwijl de wapperende manen sterk aan het haar van Botticelli’s (1445-1510) Galatea doen denken.

1929, oil on canvas, 
17 x 90 cm

Papillons is a highlight of Picabia’s surrealist period. The images from the subconscious that are so characteristic of surrealism are not nightmares in his work, but poetic dreams. In 1927-1929 he created a series of paintings which he called ‘transparencies’, consisting of several images laid over one another. He often referred to old masters. The position of the horse on the right, with its left front leg raised slightly, was inspired by Rubens’ (1577-1640) portrait of the Duke of Lerma, while the flowing manes are highly reminiscent of the hair of Botticelli’s (1445-1510) Galatea .